یا هادی النقی که دوعالم فدایتان

حاتم فقیر درگه جود و عطایتان

تنها نه شیر در قفس دکه السباع

رامند کائنات همه پیش پایتان

دلها مقیم صحن و سرا و حریمتان

جانها نثار غربت ماتم فزایتان

ای کاش پر زنم چو کبوتر سحر گهی

تا آستان بارگه با صفایتان

ای نام تو علی وحسن هم،سلاله ات

همچون حسین سامره تان کربلایتان

از آن زمان که طوف حرم شد نصیب ما

همواره پرزند دل ما،در هوایتان

در لیله شهادتتان یا اباالحسن

زهرا سیاهپوش بود در عزایتان

زان زهر پر شرر که چشاندند برشما

پیوسته گشت زمزمه و ناله هایتان

باد خزان وزید و بهاران فسرد تا

افتاد از نفس نی و نای و نوایتان

سوگند می خوریم به جامع کبیره ها

راه نجات نیست مگر در ولایتان