گرچه اندر دل هرذره تمنای تو بود

سینه کعبه دلدار فقط جای تو بود

بعد احمد به همه خلق (و رب الکعبه...)

نه کسی هست و نه بودست که همتای تو بود

پیش از خلق همه هستی و ملک و ملکوت

در عدم افضل اعمال تماشای تو بود

علت بخشش آدم زخطایی که نمود

حذف گندم ز سر سفره دنیای تو بود

آنکه در طور همی پاسخ موسی می‌داد

صوت داوودی و آن لحن دل آرای تو بود

آن همه حسن و ملاحت که به یوسف دادند

عکسی از آینه  چهره زیبای تو بود

اثری را که خدا در دم عیسی بنهاد

قدری از جذبه و تأثیر نفس‌های تو بود

شب معراج به هر ره که گذر کرد نبی

زابتدا تا به سر انجام رد پای تو بود

تو ید اللهی و اسلام اگر پابرجاست

همه از مرحمت دست توانای تو بود

نه گزاف است که گویند به هنگام طواف

احترام حرم از لطف قدم‌های تو بود

همه را طوف ولادتگه تو واجب شد

تا بدانند که مقصود تولای تو بود

***

اگر امروز به دل مهر خمینی داریم

زین سبب شد که دلش منزل و مأوای تو بود

اگر از مهر جمالش دلمان شد پر نور

چون نمایان زرخش جلوه سیمای تو بود

دمی اندر ره دین ترس به دل راه نداد

بس که دل باخته رسم تو و رای تو بود

در دلش هیچ هیاهوی مؤثر نفتاد

زان که او را سر شوریده زغوغای تو بود

جمله با دل آرام که او گفت و برفت

سّر قلبی ست که مشمول تسلای تو بود