ازفرط گریه چشم ترم درد می کند

درهم شکسته بال و پرم درد می کند

زان ضربه ای که دامن حیدر زمن ستاند

دستم عجیب کرده ورم درد می کند

راز میان مرگ من و محسن مرا

از زن بپرس چون کمرم درد می کند

زان سیلی شدید که برروی من زدند

بعد از سه ماه هنوز سرم درد می کند

حق رسالت نبوی شد عجب ادا

هرجا که بوسه زد پدرم درد می کند

راحت نمی توان که به یک دست شانه زد

زینب مرا ببخش آن دگرم درد می کند

هم پای چشم و گونه و هم گوشه لبم

از بغض خصم بد گهرم درد میکند

این زخم باز سینه امانم بریده است

از بس زشام تا سحرم درد می کند

ای کاش زینبم نبرد بو که شانه ام

وقتی که گیرمش ببرم درد می کند

هرعضو صورتم که در سمت راست هست

هردم زکوچه می گذرم درد می کند

از لحظه ای که محسن من شد زمن جدا

قلبم زغصه پسرم درد می کند

هرچند کوه دردم و مجروح کینه ها

از غربت علی جگرم درد می کند