وقت ظهورت دیر شد برگرد آقا

دل در غمت زنجیر شد برگرد آقا

ارض و سماءوماه وخورشید وستاره

بی تو همه دلگیر شد برگرد آقا

چندی دلم خوش بود با کنج خرابات

میخانه هم بی پیر شد برگرد آقا

آن روز اول از قدومت خار گل شد

گلها همه شمشیر شد برگرد آقا

دنیا پرستی و غروروعیش ناپاک

در بین ما واگیر شد برگرد آقا

از فعل بد، ذکر و مناجات و دعا هم

مهجورو بی تاثیر شد برگرد آقا

آیات والعصر-ان الانسان لفی خسر

در غیبتت تفسیر شد برگرد آقا

آن خوابهای بد که دشمن بهر ما دید

یک یک همه تعبیر شد برگرد آقا

پیر خراسانی زدست یار بد عهد

از زندگانی سیر شد برگرد آقا

گفتی می آیی گر جهان را ظلم گیرد

این فتنه عالم گیر شد برگرد آقا

ترسم که روی خود در آیینه ببینم

این نوکرت هم پیر شد برگرد آقا

در چشم تار منتظر پایان این شعر

اشک غمت تکثیر شد برگرد آقا