آن سال هم در شهر ما شورمحرم بود
مثل همیشه در گلوها بغض ماتم بود
اشک روان بود ومیان روضه جان دادن
عشق حسینی را به یک عالم نشان دادن
خیمه، عزا، پرچم، غذای نذری و سقا
چشم جهان در انتظار روز عاشورا
وقت اذان ظهر، آن هم ظهر عاشورا
آمد صدای هلهله صوت و کف و هورا
تاریخ سال 61 تکرار شد انگار
مسلم دوباره بین ما بر دار شد انگار
کوفی دوباره از برای جنگ می آمد
در پاسخ هل من معین ها سنگ می آمد
هر کس سری را می برید انعام می دادند
جای ندای یا حسین دشنام می دادند
هر کس زمین افتاد زیر دست و پا له شد
آنجا حسین اینجا حسینی بی هوا له شد
در پرده می گویم سخن مقتل نمایان شد
در کربلا و شهر تهران عید قربان شد
سهم عقیله بین نامحرم اسارت شد
سهم زنان زینبی فحش و جسارت شد
قلب امام عصر از این فتنه ها می سوخت
پرچم، علمهای عزاو خیمه ها می سوخت
هرچند چون آیینه سر تا پا ترک خوردیم
ای کاش از شرمندگی آن روز می مردیم
از این عمل خون شهیدان هم به جوش آمد
دریای غیرت بین شیعه در خروش آمد
موجش سر فتنه گران بر سنگ ساحل زد
طومارشان پیچید و بر آن مهر باطل زد
تاریخ مصرف، بهر شال سبزها طی شد
خون حسین جوشید، جاویدان 9 دی شد
هر چه که باشد کشور ما مهد شیران است
نخل وطن سیراب از خون شهیدان است
در دست؛ما برّنده تیغی صیقلی داریم
روح خدا گر نیست، ما سید علی داریم
ما شیعه عشق و جوانمری و ایمانیم
ما با علی هستیم چون از نسل سلمانیم
در فتنه ها باید بصیر و بادرایت بود
یعنی مطیع محض فرمان ولایت بود
برچسب ها: انقلاب (4)، | نظر