ما در عوض طعام ایمان ندهیم

ناموس و وطن به لقمه ای نان ندهیم

تا خون حسین در رگ ما جاریست

بر دشمن انقلاب میدان ندهیم

امروز هرکه دیده صف و ازدحام ما

پی برده بر اطاعت ما از امام ما

انگشت جوهری من و تو چنین سرود

ثبت است بر جریده عالم دوام ما

والشمس و الضحاها برق نگاه عباس

تفسیر والقمر نیست جز روی ماه عباس

معنای والنهار است آئینه جبینش

واللیل وام دار خال سیاه عباس

هم ارض اذا طحاها بنهاد سر به پایش

هم آسمان بنا شد از اوج جاه عباس

امشب که شام عید ثارالله است جانا

با ما بیا و تاصبح بنشین به راه عباس

هرچند روسیاهم اما خدا بزرگ است

شاید سیاه لشگر خواهد سپاه عباس

از فتنه زمانه محفوظ و در امان است

هر کس نشسته باشد در خیمه گاه عباس

زهرا(س)برای عشاق اینسان دعا نموده

گر نو کر حسینی رو در پناه عباس

بگیر از من این نیمه جان مرا

ز من بشنو آه و فغان مرا

من آن مرغ باغ بهشتم که خصم

در آتش فکند آشیان مرا

رهایم کن از بند این  خاکدان

که سندی بریده امان مرا

گرفت آن چنانم به باد کتک

که بشکسته چند استخوان مرا

همان استخوانی که بیرون زده

ربوده زمن خواب و نان مرا

مرا می زند تازیانه و بعد

دهد ناسزا خاندان مرا

و آنقدر قوت و غذایم کم است

که برده زجسمم توان مرا

همان تکه نانی که آورده است

پر از زخم کرده دهان مرا

چنان آب گشته تنم در قفس

که دیگر نیابی نشان مرا

زبس بر زمین جُسته ام مرگ را

ببین قد مثل کمان مرا

شرار عطش خیز زهرجفا

بسوزد همه دودمان را

خدیا نصیب بدان هم مکن

کسی مثل این میزبان مرا