سحر که باد صبا بی قرار می آمد

بهار طی نشده  نوبهار می آمد

صدای چلچله از شاخسار می آمد

به باغ سبز ولا گلعزار می آمد

محیط عرش چراغان ز نجم و کوکب بود

چراکه فاطمه چشم انتظار زینب بود

شعاع نور رخش تا ستاره بالارفت

شمیم عطر خوشش سوی کوه و سحرا رفت

دمی که خنده کنان روی دست مولا رفت

صدای هلهله ها تا به عرش اعلا رفت

لبش شکفت چو گل دخت میر بدر و حنین

دمی که رفت در آغوش مهربان حسین

مقام قرب ملائک ز ذکر یارب او

هزار هاجر و مریم  مقیم مکتب او

مقام صبر کجا و مقام و منصب او

نهفته سر جلی بین نام زینب او

نه این که زین اب است اوکه زین -الله است

همیشه نام خوشش با حسین همراه است

که گفته ات که اسیری امیر هستی تو

به شام و کوفه علی در غدیر هستی تو

به دست بسته چنان شرزه شیر هستی تو

قیام خون خدا را سفیر هستی تو

من حقیر کجا,وصف عزت تو کجا

قلم کجا و بلندای همت تو کجا