گمنام شدم که راه را گم نکنید

در این شب تار ماه را گم نکنید

گمنام شدم تا که در این عصر گناه

کاشانه و سرپناه را گم نکنید

شادی روح شهدای گمنام صلوات

دیگر نمانده صبر و شکیبم نفس بکش

زهرا بمان که بی تو غریبم نفس بکش

قوت نمانده است به زانوی من ببین

رحمی کن ای معین و مجیبم نفس بکش

بنگر به لرزه ای که به دستم فتاده است

ای در هجوم فتنه حبیبم نفس بکش

درسینه مثل تو نفسم گیر کرده است

تا داغ تو نگشته نصیبم نفس بکش

من میروم مگر که طبیبی بیاورم

صبری کن ای یگانه طبیبم نفس بکش

بند آمده زبان من و خون سینه ات

دل خون زخمهای عجیبم نفس بکش

این جای دست کیست به گلبرگ یاس تو

کین سان زند به سینه لهیبم نفس بکش

خون مردگی کنج لبت می کشد مرا

ای حامی صبور و نجیبم نفس بکش

اصلا قرار اول ما اینچنین نبود

همپای هر فراز و نشیبم نفس بکش

***

دیگر کسی حریف یتیمان نمی شود

گفتی صبور باش به قرآن نمیشود

وقتی خدا برای غمت گریه می کند

بر آن مزار بی حرمت گریه می کند

وقتی که ابر با همه بخشندگی خویش

بر مهربانی و کرمت گریه می کند

وقتی که چرخ پیر؛ تمامی سال را

برقامت کمان و خمت گریه می کند

وقتی فلک زگردش ایام سوگوار

بر ماه و سال عمر کمت گریه میکند

وقتی غلاف تیغ پشیمان ز کار خویش

بربازوی پر از ورمت گریه می کند

وقتی که درب وا شده با ضربه لگد

برهتک حُرمت حرمت گریه می کند

وقتی که زخم سینه تان هم شبانه روز

در هر نفس به بازدمت گریه می کند

وقتی که مرتضی همه شب تا دم سحر

دور از دو چشم محترمت گریه می کند

ما هم تمام عمر عزادار مادریم

دل خون سوگواره غمهای حیدریم

دردا که شیشه را به چه سنگی محک زدند

زخم دل نبی و وصی را نمک زدند

آتش زدند بوسه گه جبرئیل را

از شعله اش شراره به بال ملک زدند

بستند تا که دست خدا را به کوچه ها

برهم نظام هستی و کار فلک زدند

بردند آبروی جوانمردی و وفا

وقتی که بی پناه زنی را کتک زدند

اهل سقیفه عقده بدر و حنین را

با ضرب تازیانه به نام فدک زدند

جامی ز لعل شکّرت از هر شراب؛به

شرح حدیث حُسن تو از هر ثواب به

موی کمند و عنبرت از شب سیاهتر

ماه جمال دلکشت از آفتاب؛به

تفسیر آیه های جمال خدا رُخت

تشبیه حسن و دلبریت بی جواب؛به

بر مرغ دل به روز نبودت قفس روا

تقدیر گل به شام فراقت گلاب؛به

صحرا نشینی و سر افکنده در غمت

چون لاله واژگون و به دل خون ناب؛به

هر سر در اوست غیر هوایت نصیب باد

هردل نگشت خانه عشقت خراب؛به

هر کس که غیر راه تو پویند فناش نوش

هر نقشه غیر وصل تو نقش بر آب؛به

دستی که نیست لایق دامانتان قلم

چشمی که نیست لایق نظّاره خواب؛به

یک گوشه چشم فاصله بین من و شماست

آقا اشاره ات زخطاب و عتاب؛به