تا طبیب امشب سر شیر خدا وا میکند

باغی از آلاله را زینب تماشا می کند

قطرهء اشکی فرومی افتد از چشم حسن

مجلس امن یجیبی باز بر پا می کند

یک طرف بنشسته سالار شهیدان جهان

با دعا بهر شفا خود را تسلا می کند

آن طرف عباس دور از چشم گریان همه

تا ببیند روی بابا را تقلا می کند

دست او لرزان،رخش مهتاب و زخمش بس عمیق

باز بهر حال زینب درد حاشا می کند

التماسی مثل اینکه ای پدر با من بمان

چشم زینب از پدر امشب تمنا می کند

پیرهن چسبیده بر بستر زحجم لخته خون

آدم امشب  یاد حال و روز زهرا می کند

امشبه حیدر شبیه روضه های فاطمست

پای روضه زینب کبریست غوغا می کند

از صدای ناله وا غربتای کوفیان

درد و غم در سینه جن و ملک جا می کند

برشفای مرتضی تنها نه مردم در زمین

حضرت جبریل هم در عرش نجوا می کند

زیر لب گوید طبیب این جمله (حیدر رفتنی ست)

لیک بهر گفتن این راز پروا می کند

باز امشب مرغ طبعم لب زهم وا می کند

شرح مسجد رفتن امروز آقا می کند

بس که سنگین است این موج مصیبات عظیم

نقل هر مصراع آن پشت قلم تا می کند

الغرض بگشود حیدر تا که درب خانه را

عزم مسجد رفتنش با نام زهرا می کند

هر قدم تسبیح گویان سوی مسجد شد روان

عرش و فرش است اینکه از غم نای و نجوا می کند

بر مناره ایستاده معنی خیر العمل

صوت زیبای اذانش باز غوغا می کند

رو به محراب نیایش ایستاده روح دین

وقت وصل است و نماز خویش بر پا می کند

در قیام و در قعود و در رکوع و در سجود

همچو مجنون آن به آن او یاد لیلا می کند

نا گهان ملعونی از نسل زنا زائیدگان

می کشد شمشیر و قصد جان مولا می کند

ضربتی بر فرق حیدر می زند کز سوز آن

شعله ها جا دردل دریا و صحرا می کند

جز شهادت نیست پایان کمال عدل و داد

مرتضی با خون خود این نکته امضا می کند

نغمه فزت و ورب الکعبه را سریست که

کربلا با حضرت عباس معنا می کند