روزگاری بود من حال نکویی داشتم

در پی لیلی چو مجنون جستجویی داشتم

روزگاری روزگار من به مستی می گذشت

اشک چون می صاف و چشم چون صبویی داشتیم

روزها من معتکف بر طاق ایرو می شدم

شب به دام زلف تو من های و هویی داشتم

حسرتا از آن زمانی که دلم محو تو بود

با تو در هر لحظه ای جان گفتگویی داشتم

جهد کن ای منتظر تا بازگردد روزگار

تانگویی پیشتر حال نکویی داشتم