می رسد فصل ظفر بد به دلت راه مده
می شود دفع خطر بد دلت راه مده
اینهمه نذر و دعا,آنهمه ختم صلوات
می کند زود اثر بد به دلت راه مده
از درشتی و قد و هیکل بتها نهراس
با خلیل است تبر بد به دلت راه مده
ما در این دایره امر به وظیفه هستیم
با خدا هست ثمر بد به دلت راه مده
جان من در همه احوال توکل باید
جزم کن عزم سفر بد به دلت راه مده
نیل اگر هست یقین معجز موسی هم هست
از خطرها بگذر بد به دلت راه مده
کاش چشمت به سیاهی شب عادت نکند
شده نزدیک سحر بد به دلت راه مده
آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست
باز آید ز سفر بد به دلت راه مده
((باز من مرده شما زنده))ببینید چه زود
رسد از یار خبر بد به دلت راه مده

عده ای غیرتشان در شرف تبخیر است

مگر امروز بجنبیم که فردا دیر است

نوش داروی پس از مرگ ندارد سودی

دل که بیمار شود موعظه بی تاثیر است

نکنیم امر به معروف نه نهی از منکر

کار این جامعه آقا به همین ها گیر است

تو به من هیچ نمی گویی و من هیچ به تو

گوئیا عادت کوفی همه جا واگیر است

لحظه ای دیر شود قافیه را باخته ایم

خوف و احساس خطر لازمه تغییر است

مشکل اصلی ما شیوه نشر غلط است

ورنه اسلام در این مسئله بی تقصیر است

راه درمان فقط ای جان برادر عمل است

بی عمل خطبه و منبر همه بی تاثیر است

عوض تربیت عامل قرآن و حدیث

 فکر ما نقش و نگار و روش تحریر است

بی جهت نیست که این شهر پر از دار و درخت

اینقدردر نظر رهگذران دلگیر است

((قافله رفت و تو در خواب و بیابان در پیش))

حال بنشین و بگو آنچه شده تقدیر است

وای اینبار اگر که به کسی برنخورد

مزد انگشت قلم گیر دم شمشیر است

خواستم فاش بگویم چه خبر هست ولی

جمله ,در مصلحت اندیشی من زنجیر است