محمد بن اسماعیل بخاری می‌نویسد :
فغضبت فاطمه بنت رسول اللّه صلى اللّه علیه وسلم فهجرت ابا بکر فلم تزل مهاجرته حتى توفیت.
صحیح البخارى: 4/42، ش 2862.
بنا بر نقل ابن قتیبه دینوری ، وقتی ابوبکر و عمر به ملاقات حضرت زهرا آمدند ، حضرت زهرا به آن‌ها گفت که آن دو را تا آخر عمر پس از هر نمازش نفرین خواهد کرد .
واللّه لأدعونّ اللّه علیک فی کلّ صلاه أصلّیها .
الإمامه والسیاسه، تحقیق الشیری ج 1، ص 310
اما از دیدگاه روایات شیعه ، این که قاتل حضرت زهرا سلام الله علیها ، عمر بن الخطاب است ، قطعی است . ما فقط به نقل یک روایت اکتفا می‌کنیم :
وکان سبب وفاتها : أن قنفذا مولى عمر لکزها بنعل السیف بأمره ، فأسقطت محسنا ومرضت من ذلک مرضا شدیدا ، ولم تدع أحدا ممن آذاها یدخل علیها .
سبب شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها این بوده است که قنفذ غلام عمر به دستور او ، آن حضرت را با غلاف شمشیرش زد . و این سبب شد که محسن سقط شود و حضرت زهرا شدیدا مریض شوند . در مدتی که مریض بودند ، به هیچ یک از آنانی را که او را اذیت کرده بودند ، اجاز? ملاقات نداد .
دلائل الإمامه ج 2، عنه بحار الأنوار : 8 / 230 - 232 ( ط الکمپانی ) ، 30 / 290 - 295 . 2 . مثالب النواصب : 371 - 374 ، 418 - 419 . 3 . الصراط المستقیم : 3 / 25 . 4 . مطارح النظر فی شرح الباب الحادی عشر : 109 .

4- حمله خلیفه دوم به حضرت صدیقه طاهره 
الشهرستانى: عن الجاحظ: إنّ عمر ضرب بطن فاطمه علیها السلام یوم البیعه حتّى ألقت الجنین من بطنها وکان عمر یصیح: إحرقوا دارها بمن فیها، وماکان فى الدار غیر علىّ وفاطمه والحسن والحسین وزینب(علیهم السلام).
الملل والنحل: 1/57 طبعه بیروت، دار المعرفه.
قال المسعودى: فهجموا علیه وأحرقوا بابه، واستخرجواه منه کرهاً، وضغطوا سیّده النساء بالباب حتّى أسقطت محسناً.
اثبات الوصیه:143
قال ابن حجر العسقلانى: إنّ عمر رفس فاطمه حتّى أسقطت بمحسن.
لسان المیزان:1/268.
قال الصفدى: إنّ عمر ضرب بطن فاطمه یوم البیعه حتّى ألقت المحسن من بطنها.
الوافى بالوفیات: 5/374.
روایات فراوانی از طریق اهل سنت و شیعه نقل شده است که غضب فاطمه ، غضب پیامبر و غضب پیامبر غضب خداوند است :
عن على رضى اللّه عنه قال: قال رسول اللّه صلى اللّه علیه وآله وسلم لفاطمه: «إنّ اللّه یغضب لغضبک، ویرضى لرضاک . هذا حدیث صحیح الإسناد ولم یخرجاه .
المستدرک: 3/153 مجمع الزوائد: 9/203 الآحاد والمثانی للضحاک: 5/363 الذریه الطاهره النبویه للدولابی: 119، المعجم الکبیر للطبرانی: 1/108 22/401، نظم درر السمطین للزرندی الحنفی: 178، الکامل لعبداللّه بن عدی: 2/351، تاریخ مدینه دمشق : 3/156، أسد الغابه :5/522، ذیل تاریخ بغداد: 2/140، 2/141میزان الاعتدال :2.492، الإصابه: 8/265،266، تهذیب التهذیب: 21/392، سبل الهدى والرشاد للصالحی الشامی: 44/11 .
عن المِسْوَر بن مَخْرَمَه أنّ رسول اللّه صلى اللّه علیه وسلم قال: «فاطمه بَضْعَه منّى فمن أغضبها أغضبنی .
صحیح البخارى 4/210 (ص 710، ح 3714)، کتاب فضائل الصحابه، ب 12 ـ باب مَنَاقِبُ قَرَابَهِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله علیه وسلم.
عن المسور بن مخرمه قال قال رسول اللّه صلى اللّه علیه وسلم: «إِنَّمَا فَاطِمَهُ بَضْعَهٌ مِنِّی یُؤْذِینِی مَا آذَاهَا .
صحیح مسلم7/141ح 6202) کتاب فضائل الصحابه رضى الله تعالى عنهم، ب 15 ـباب فَضَائِلِ فَاطِمَهَ بِنْتِ النَّبِیِّ عَلَیْهَا الصَّلاَهُ وَالسَّلاَمُ .
و از قطعیات تاریخ است که حضرت زهرا سلام الله علیها تا آخر عمر از دست خلیفه و دار و دسته‌اش غضبناک بود و هر گز از  آن‌ها راضی نشد .

توضیح سؤال :
لطفا  جریان حمله به بیت حضرت امیر المومنین علی (ع) و ضرب و شتم حضرت فاطمه الزهرا ( س ) از کتب شیعه و سنی را به صورت مفصل ( فایل ) برایم بفرستید 
با تشکر 
پاسخ :
این که عمر بن الخطاب به حضرت زهرا سلام الله علیها جسارت کرده است ، از قطعیات تاریخ است .
روایاتى که در رابطه با هجوم به خانه حضرت صدیقه طاهره در کتب اهل سنت آمده به چند دسته مى شود تقسیم کرد .
1- تهدید به سوزاندن خانه:
ذکرالطبرى: باسناده عن زیاد بن کلیب قال: أتى عمر بن الخطاب منزل علىّ وفیه طلحه والزبیر ورجال من المهاجرین فقال: واللّه لأحرقنّ علیکم أو لتخرجنّ إلى البیعه»، فخرج علیه الزبیر مصلتاً بالسیف فعثر فسقط السیف من بده فوثبوا علیه فأخذوه.
تاریخ الطبرى: 2/443
وابن أبی الحدید: عن سلمه بن عبد الرحمان قال: فجاءعمر الیهم فقال: «والذى نفسى بیده لتخرجنّ إلى البیعه أو لأحرقنّ البیت علیکم .
شرح نهج البلاغه: 1/164(02/45).
2-  آوردن وسائل آتش سوزى و بى توجهى خلیفه دوم بر اعتراض مردم:
وابن قتیبه: قال: ... وقال عمر: والذى نفس عمر بیده لتخرجنّ أو لأحرقنّها على من فیها! فقیل له: یا أباحفص إنّ فیها فاطمه!! فقال: وإن.
الامامه والسیاسه: 1/12، أعلام النساء لعمر رضا کحاله: 4/114.
3- آوردن وسائل آتش سوزی ودرگیرى لفظى میان حضرت صدیقه و خلیفه دوم: 
البلاذرى: باسناده عن سلیمان التیمى وعن ابن عون: إنّ أبابکر أرسل إلى على(علیه السلام)یرید البیعه فلم یبایع، فجاء عمر ومعه فتیله فتلقّته فاطمه على الباب، فقالت فاطمه: یابن الخطاب! أتراک محرقاً علیّ بابى؟ قال نعم: وذلک أقوى فیما جاء به أبوک.
انساب الاشراف: 1/586.
أبو الفداء: قال: ... فأقبل عمر بشیء من نار على أن یضرم الدار، فلقیته فاطمه رضى اللّه عنها وقالت: إلى أین یابن الخطاب؟ أجئت لتحرق دارنا؟ قال: نعم.
تاریخ أبی الفداء: 1/164
وابن عبد ربّه: الذین تخلّفوا عن بیعه أبی بکر: علىّ والعباس، والزبیر، وسعد بن عباده، فأمّا على والعباس والزبیر فقعدوا فى بیت فاطمه حتّى بعث الیهم أبو بکر عمر بن الخطاب لیخرجوا من بیت فاطمه وقال له: إن أبوا فقاتلهم. فأقبل عمر بقبس من نار على أن یضرم علیهم الدار فلقیته فاطمه فقالت: یابن الخطاب! أجئت لتحرق دارنا؟ قال: نعم.
العقد الفرید:5/12، طبعه مکتبه الریاض الحدیثه.

ای بقیع ای روز وشب رویای من

ای حریمت قرب او ادنای من

وادی توازطوی برده سبق

خاک پاکت صفحه سینای من

اشک وچشم وسینه ودل از غمت

باده و جام و خم و مینای من

حجر غربت بزم بزم بی شمع و چراغ

هر سه یکجا گشته جان فرسای من

روز و شب از دوریت ای با صفا

اشک در چشم و به لب آوای من

نور زهرا آن مه مدفون تو

چلچراغ خلوت شبهای من

خاک پای مجتبایت ای بقیع

مرهمی بر این دل شیدای من

ناله های سید سجاد تو

شد شررافروخت سر تا پای من

قبر باقر گر ندارد بقعه ای

لیک باشد جنت الماوای من

گردی از خاک قدوم صادقت

توتیای چشم نابینای من

جان دهم بهر وصال کوی تو

آری آری این بود سودای من

صد چو شیرین در رهت فرهاد وش

صدچو مجنون در پی لیلای من

گشتم اما وای من افشانشد

محبط آن سر ناپیدای من

مانده اندر بغض نایم این نوا

وای من زهرای من زهرای من

منتظر این شعر مهر یار بود

تومگو آمد برون از نای من

برای دیدن روی نگار دلتنگم

برای رفتن تا کوی یار دلتنگم

خزان زده ام پشت من زحجر خم است

برای دیدن فصل بهار دل تنگم

نوای نای من از غم به بغض همراهست

قسم به گریه بی اختیار دل تنگم

شبست موی تو وروی توست طلعت صبح

برای گردش لیل و نهار دل تنگم

شنیده ام که به کر ببلا روی هرشب

برای همرهی ات بی قرار دلتنگم

نشسته ام به ره واز برای آمدنت

بسان مادر تو اشکبار دلتنگم

روا مدار که این منتظر شود مایوس

قسم به لحظه لحظه این انتظار دلتنگم

دردهاراطبیب یعنی تو

ذکر امن یجیب یعنی تو

ساکنان دیار غربت را

آشنای غریب یعنی تو

بر ستمدیدگان این عالم

سر فتح قریب یعنی تو

بهر غمنامه در و دیوار

آخرین غم نصیب یعنی تو

آن که دارد به دل زداغ حسین

ناله هایی عجیب یعنی تو

ای به قربان وتر نافله ات

شفع یوم الحسیب یعنی تو

گرچه مرد عمل نبودم لیک

منتظر را حبیب یعنی تو

امشب دیگه تنها شده بابای من

خالی شده از نور تو شبهای من

بعد از غم جدم رسول خدا

اخر شدم از مادرم هم جدا

بار دگر بینم ورا کربلا

شب که می شه بابام میره کنار قبر مادر

می خواد کمک بگیره اون از حلم وصبر مادر

مادر من وای وای

سیاه شده بعد از تو حال وروز من

گریان شده عالم زاشک وسوزمن

شانه نشد مویم زبعدت دگر

بعد از تو کردم چادرت را به سر

تاکه کنم یاری بجایت پدر

مادر دیگه نمیزارم بابام تنها بمونه

بی یارویاور بشینه بازم کنار خونه

مادر من وای وای

مادر برام روضه می خوندی از حسین

می گفتی از شاه شهید عالمین

گفتی به من که با حسین سفر کن

از زندگی بعد از حسین حذر کن

بر روی نی بر راس او نظر کن

گفتی دیگه شروع میشه رنج و غم و اسیری

یادت باشه رقیه رو باید بغل بگیری

مادر من وای وای

یه روز میاد زینب تو بزرگ میشه

تو کربلااسیر دست گرگ میشه

صدای تو باز می رسه بگوشم

که پیرهنو من به حسین بپوشم

حالا باید جام فراق بنوشم

دشمن نمی زاره بازم حسینم ببینم

دیگه باید رو ناقه های بی جهاز بشسنم

مادر من وای وای